ترجمه اختصاصی جهان‌بانو؛

خانه‌هایی که خراب شدند

سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای تأکید کرد که دستور تخلیه اجباری اسرائیل، دسترسی فلسطینی‌ها را به کمتر از یک‌سوم از نوار غزه محدود کرده و فضای باقی‌مانده را به منطقه‌ای تکه‌تکه، ناامن و به‌سختی قابل سکونت تبدیل کرده است.

همزمان با این گزارش، بمباران‌های اسرائیل ادامه یافت و منطقه‌ای به نام المواسی در شهر خان‌یونس را هدف قرار داد که پیش‌تر از سوی اسرائیل به عنوان منطقه امن معرفی شده بود. در این حمله، یک خانواده پنج‌نفره شامل ابراهیم ابوطعمه، همسر باردارش هنادی، و سه فرزندشان کشته شدند.

رامی ابوطعمه، از بستگان این خانواده، با بیان اینکه ابراهیم فردی صلح‌طلب و محبوب بود، گفت: او یک شهروند عادی بود که همیشه به دیگران کمک می‌کرد. خبر مرگ او برای ما بسیار دردناک بود. مادر ابراهیم نیز با گریه از مرگ فرزند و نوه‌هایش گفت: خدا کار را برایشان آسان کند… خدا برای ما کافی است.

این در حالی است که المواسی تنها یکی از چندین منطقه‌ای است که اسرائیل آن را امن خوانده، اما بارها مورد حمله قرار گرفته است.

سازمان حقوق بشر فلسطینی الحق در گزارش اخیر خود با عنوان «چگونه یک نسل‌کشی را پنهان کنیم، به نقش دستورات تخلیه و مناطق به‌ظاهر امن در کمپین نظامی اسرائیل اشاره کرده و نوشته است: اسرائیل با دستور تخلیه، مردم را به سمت جنوب می‌راند، اما سپس همان مناطق را بمباران می‌کند.» این گزارش تأکید می‌کند که حملات به مسیرهای تخلیه و مناطق امن، بخشی از یک سیاست نظامی گسترده است که غیرنظامیان را هدف قرار داده است.

در همین حال، جمال الطویل، یکی از آوارگان غزه، روایت هولناکی از حمله شبانه به چادرهای آوارگان ارائه داد و گفت: نیمه‌شب با صدای انفجار و شعله‌های آتش از خواب پریدم. مجبور شدیم با عجله فرار کنیم، در حالی که آتش همه‌چیز را می‌سوزاند. وزارت بهداشت فلسطین نیز اعلام کرد که تنها در ۲۴ ساعت گذشته، دست‌کم ۷۸ فلسطینی دیگر در حملات اسرائیل کشته شده‌اند.

با ادامه این روند، سوال اساسی این است که اگر حتی مناطق تعیین‌شده به عنوان امن نیز مورد حمله قرار می‌گیرند، غیرنظامیان غزه به کجا پناه ببرند؟

جامعه بین‌المللی تاکنون واکنش قاطعی به این بحران نشان نداده است، در حالی که شمار کشته‌ها و آوارگان هر روز افزایش می‌یابد.

میدل‌ایست‌آی