جای خالی زنان از بنت‌الهدی صدر تا مادر حاج قاسم

کارکرد رسانه‌‌ی تصویری، دادن ایمیج است. تصویری که مفهوم یا مفاهیمی را منتقل می‌کند و حکایت از تفکر و اندیشه‌ی خالق آن ایمیج دارد.
آن‌چه ما در این تصویر می‌بینیم مردانی هستند معاصر و غیر معاصر که نه لزوما فرمانده، بلکه متأثر از اندیشه و تفکر امام خمینی بودند مثل ادواردو آنیلی، هوگو چاوز، شهید حججی و… و با این عنوان خطاب شدند: «بر اشرف خلایق روح خدا دمیده»
در اولین نگاه هر بیننده‌ای می‌فهمد که در این تصویر یک زن هم حضور ندارد و وقتی می‌پرسیم چرا زنی در این تصویر نیست، پاسخ می‌دهند مگر زنی در این مرتبه داریم؟!

و این ابتدای مشکل است، مشکل زنانی که نمی‌شناسند، مانند بنت‌الهدی صدر که به تعبیر رهبری حرکت او کم از مردان زمان خود نداشت و ویژگی حرکت او را زنانه بودن معرفی می‌کنند،یا خانم دباغ که با تاکید رهبری برای زنان مسلمان الگوست، یا مادران شهدا مثل مادر شهید معماریان تا همسر شیخ زکزاکی، خانم مرضیه هاشمی، شیرین ابوعاقله، رزان نجار، بانو صفاتی، مادر حاج قاسم و بسیاری از بانوان مانند شهیده کرباسی، شهیده زینب کمایی، معصومه آباد و زنان بیشمار دیگری که به نظر آقایان برای جای گرفتن در این طرح برایشان جایی نبود.

و مشکل بزرگتر معیاری است که برای دیدن زنان در این سطح، مردانه تعریف شده و زنی را در تراز این مردان ندیده است.
معیاری که وقتی زنی خدمت رسول خدا صلوات الله علیه وآله وسلم آمد و گفت مردان جبهه و جنگ و جهاد می‌روند و به شهادت می‌رسند، پس ما چه طور؟ و حضرت با معیارسازی جدید، نقش‌آفرینی زن در جایگاه زنانه و نقش‌های خانوادگی را هم تراز با آن جنگ و جهاد معرفی کردند.

موضوعی که در معیارهای خالقان این طرح‌ها جایش خالی است که حکایت از فقدان مبانی صحیح و اشراف به مبانی انسان‌شناسی اسلامی دارد.

آن‌چه ما در مواجهه با نقد این طرح‌ها دیدیم برچسب فمینیست‌خوردن بود و در نهایت به صفت ابتذال به کنش‌گری نیز مزین شدیم.
اما حواسمان نیست اگر نقد زنان انقلابی را نشنویم، صدای زنان فمینیست را در کف خیابان با آتش فتنه خواهیم شنید.

مهدیه منافی