بین گلوله‌های کرانه باختری و آسمان بیروت؛ داستان زنی که شبیه هیچ‌کس نیست

نزدیک به هشت دهه از اشغال وحشیانه صهیونیستی فلسطین می‌گذرد، که پیش از آن نیز تحت اشغال بریتانیا بود، اشغالی که حتی نشانه‌های چهره‌هایمان را از ما دزدید و هنوز هم می‌دزدد. اما پناهندگی ما را در گرداب کابوس‌های بی‌پایانی فرو برد؛ زنان فلسطینی ظلم، ستم، بی‌اعتمادی و چالش را تجربه کردند. اشغال از یک سو، و پناهندگی از سوی دیگر، هر دو محدودیت‌های سختی بر زندگی تحمیل می‌کنند: اشغال به سمت نسل‌کشی، انکار هویت و محو آن پیش می‌رود، در حالی که پناهندگی رویاها و آرزوها را می‌رباید و انسانی را می‌آفریند که در دایره‌های بی‌حقوقی و بی‌ثباتی زندگی می‌کند.

گزارش مختصر (۲۰۱۵ – ۲۰۲۵):

در طول دهه اخیر، سیاست سرکوب و کشتار علیه زنان فلسطینی در کرانه باختری تشدید شده است:

(۲۰۱۵ – ۲۰۱۹): ده‌ها مورد از قتل زنان در ایست‌های بازرسی نظامی زنان ثبت شد، و اشغالگران ادعا کردند که آن‌ها قصد حمله با چاقو به سربازانشان را داشته‌اند و به همین دلیل کشته شدند. از برجسته‌ترین مثال‌ها، اعدام شهیده «هدیل الهشلمون» در سال ۲۰۱۵ در الخلیل است. گزارش‌های حقوق بشری، مانند گزارش‌های سازمان «بتسلیم»، استفاده بیش از حد از زور علیه زنان را مستند کرده‌اند.

(۲۰۲۰ – ۲۰۲۲):  محدودیت‌های تردد ادامه یافت و از دسترسی زنان به بیمارستان‌ها برای درمان یا هنگام زایمان جلوگیری شد که منجر به مرگ‌های فجیعی گردید.

(۲۰۲۳ – ۲۰۲۵):  پس از هفتم اکتبر ۲۰۲۳، کرانه باختری شاهد تشدید بی‌سابقه‌ای بود: یورش‌های گسترده، بمباران با هواپیماهای بدون سرنشین، خشونت خونین شهرک‌نشینان… بسیاری از زنان در طولکرم، جنین و الخلیل به شهادت رسیدند، از جمله یک زن باردار در سال ۲۰۲۵. همچنین دستگیری زنان، با شهادت‌هایی مبنی بر سوء رفتار شدید با اسیران افزایش یافت.

خلاصه گزارش

در طول این دوره، ده‌ها زن فلسطینی در کرانه باختری به شهادت رسیدند، در الگوهای تکراری: قتل در ایست‌های بازرسی، در جریان حملات، به دست شهرک‌نشینان. علاوه بر این، زنان از دستگیری، محرومیت از مراقبت‌های بهداشتی، و محدودیت‌های شدید تردد رنج بردند که زندگی آن‌ها را به نبردی روزانه برای بقا تبدیل کرد.

زن فلسطینی؛ نماد جاودانگی

در میان این گرداب وحشی، زن فلسطینی همچنان قادر است از بطن ستم، زندگی بسازد؛ زنان سرزمین من به روشنایی رسیدند، در علم به درجات عالی دست یافتند و به بانوانی تبدیل شدند که در جامعه فلسطینی اشغال‌شده جایگاه و حرف خود را دارند.

فلسطینی‌ها؛ از کرانه باختری تا بیروت

چند روز پیش در بیروت، با گروهی از زنان فلسطینی که از کرانه باختری آمده بودند، دیدار کردم. آن‌ها برای شرکت در کنفرانس «کار اجتماعی بین کاربرد و تناقض سیاسی عربی» که توسط اتحادیه ملی کار اجتماعی در لبنان برگزار شده بود، آمده بودند. آن‌ها وطن را در چشمان و کلماتشان حمل می‌کردند، از جمله: دکتر «سوسن قبابجه»، دکتر «حنان العمله»، خانم «لیالی سوالمة» و خانم «وفاء فارس»، به همراه دکتر «حسن بشارات». این بانوان با حضور خود آسمان بیروت را روشن کردند و ثابت کردند که فلسطین در هر مکان حاضر است، در هر قلبی ریشه‌دار است و زن فلسطینی، مانند برادر فلسطینی‌اش، به هر ذره از خاک وطنش با عشق چسبیده است.

او زنی است که فرزندانش را زیر فشار ایست‌های بازرسی نظامی به دنیا آورد، زنی که اشغال حتی به او اجازه زایمان طبیعی و ایمن را نداد. با این وجود، تحصیل کرد، تلاش کرد، تربیت کرد و به نمادی در جامعه خود و در جوامع عربی و جهانی تبدیل شد، شهادتی بر این که فلسطین جز معجزات نمی‌زاید.

کلام آخر

زن فلسطینی در وطن یا در خارج از کشور، مثالی است که در پایداری و چالش و از میان برداشتن موانع از مسیر زندگی سخت تدریس می‌شود. او مادر، سیاستمدار، شاعر، نویسنده، دکتر، مهندس، و کسی است که شادی کامل را از دست داده، و همیشه در انتظار فقدان و ترس است. با این حال، او در سطور و حروف تاریخ جاودانه می‌ماند، شاهدی بر این که مبارزه فلسطینی فقط داستان مردان نیست، بلکه در ذات خود داستان زنان بزرگی است.