اصلاحات قانون مهریه در سال ۱۴۰۳

در قانون مدنی ایران، مهریه به‌عنوان حق زنان در نظر گرفته شده و اگر در زمان عقد نکاح دائم، مهریه تعیین نشده باشد، به معنای عدم تعلق آن به زن نیست. مواد قانونی مرتبط با مهریه شامل موارد زیر است:

1. ماده ۱۰۷۸: هر چیزی که مالیت داشته باشد می‌تواند مهر قرار گیرد و باید مشخص باشد.
2. ماده ۱۰۷۹: مهر باید به گونه‌ای تعیین شود که طرفین از آن آگاه باشند.
3. ماده ۱۰۸۰: تعیین مقدار مهر به توافق طرفین بستگی دارد.
4. ماده ۱۰۸۱: شرط باطل در عقد نکاح تأثیری بر صحت آن ندارد.
5. ماده ۱۰۸۲: زن به محض عقد مالک مهر می‌شود و می‌تواند در آن تصرف کند.
6. ماده ۱۰۸۳: امکان تعیین مدت یا اقساط برای پرداخت مهر وجود دارد.
7. ماده ۱۰۸۴: اگر مهر عین معین باشد و معیوب شود، شوهر ضامن است.
8. ماده ۱۰۸۵: زن می‌تواند تا زمان دریافت مهر از ایفای وظایف خود امتناع کند.
9. ماده ۱۰۸۷: اگر مهر در عقد ذکر نشود، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود.
10. ماده ۱۰۹۲: در صورت طلاق قبل از نزدیکی، زن مستحق نصف مهر است.

قانون جدید مهریه ۱۴۰۳ دو ماده‌واحده جدید را اضافه کرده است:

– محاسبه  به نرخ روز: اگر مهریه وجه رایج باشد، باید بر اساس تغییر شاخص قیمت سالانه محاسبه و پرداخت شود.

– عدم محدودیت در تعیین مهریه: مهریه می‌تواند بیشتر از ۱۱۰ سکه باشد و مرد می‌تواند درخواست تقسیط کند.

این اصلاحات به‌منظور شفاف‌سازی و تسهیل فرایند پرداخت مهریه و حمایت از حقوق زنان در نظر گرفته شده است.

هیوا