احساس ناامنی بانوان در پل های عابر پیاده پوشیده شده از بنرهای تبلیغاتی

به گزارش جهان بانو، امنیت یکی از عناصری است که برای حضور تمامی اقشار در جامعه و فضای شهری الزامی است. در صورتی که روزی هر یک از افراد جامعه برای حضور موثر و ایفای نقش خود در شهر، با نبود امنیت رو به رو شوند به طور حتم آن جامعه بسیار از توسعه دور خواهد ماند. در همین زمینه باید گفت که بانوان از اقشاری هستند که نقشی بسیار پررنگ و غیر قابل کتمان در جامعه دارند.

زمان زیادی از سال‌هایی که نخستین پل عابر پیاده در ایران ساخته شد می‌گذرد. با این وجود هنوز هم افراد بسیاری وجود دارند که به دلایل مختلف تمایلی به استفاده از این پل‌ها ندارند.

مسافت طولانی پل عابر پیاده و فاصله ای که برای رسیدن به یک پل باید پیموده شود، برای اشخاصی که عجله دارند وقت زیادی را به خود اختصاص می دهد. برای این افراد پله‌های زیاد پل های عابر پیاده و راحت بودن عبور از خیابان از دلایل عدم انتخاب این سازه ها برای عبور و مرور است، اما عبور بانوان از این پل‌ها داستانی متفاوت دارد.

در حال حاضر در جوامع متمدن که همه افراد آن مدعی تفکرات روشن فکری هستند هنگامی که بانوان مجبور هستند از این اختراع بشری که قرار بود ابزاری برای آسایش بشر باشد، استفاده کنند، هراس دارند زیرا با آزارهایی رو به رو شده اند که امنیت روانی آن ها را تا مدت‌ها تحت تاثیر قرار داده است. باید به این نکته توجه کرد که این فضا زمانی برای بانوان ناامن تر شد که تابلوهای بزرگ تبلیغاتی بر روی این پل‌ها نصب گردید.

از مهمترین عواملی که در هراس بانوان و احساس ناامنی از حضور در پل‌های عابرپیاده نقش دارد، تاریک بودن پل‌ها در شب و عدم روشنایی کافی در پل های عابرپیاده است. بنابراین این مسئله اهمیت به زنان به عنوان یکی از استفاده کنندگان مهم این سازه ها و لزوم توجه به برنامه‌ریزی و طراحی درست این پل‌ها را بیش از پیش روشن ساخته است.

بانوان نیمی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند، بنابراین توجه به امنیت این گروه باید در همه فضاهای شهری مورد توجه تصمیم‌گیران قرار بگیرد؛ آن هم با وجود حوادث ناخوشایندی که گاه به وقوع پیوسته و حتی در فضای رسانه‌ای هم مطرح شده است.

زنان در پل‌های عابر پیاده امنیت ندارند

مهتاب رفیعی، یک شهروند از شهرکرد است. او در رابطه با پل های عابر پیاده این شهرستان می گوید: در شهرستان ما پل‌های هوایی زیادی وجود ندارد و ممکن است دلیل این مسئله کوچک بودن شهر باشد، اما موضوعی که در جای خود قابل توجه است، مکان نامناسب بعضی از این پل‌ها است. هنگامی که جانمایی پل ها نادرست باشد، ترجیح می‌دهیم از آن ها استفاده نکنیم چرا که باید مسافت بسیاری را پیاده روی کرده تا به پل برسیم، بنابراین انتخاب ما عبور از خیابان پرتردد و خطرناک است.

وی در ادامه از ناایمن بودن برخی از این پل‌ها سخن گفت و اضافه کرد: باید زمان عبور از پل های هوایی مواظب بود، به این دلیل که بخشی از کف آن خالی است و احتمال دارد که هنگام گام برداشتن به پایین سقوط کنیم، مخصوصا زمانی که یک کودک یا فردی سالمند همراه ما باشد.

بیتا خردمند، دیگر شهروند این شهرستان می‌گوید: فقط در شرایطی که مجبور باشم از پل‌های عابر پیاده استفاده می کنم، چرا که در آن احساس امنیت نمی کنم، به دلیل اینکه تابلوهای تبلیغاتی سطح آن را پوشانده است و کسی نمی تواند داخل آن ها را مشاهده کند.

وی در ادامه گفت: هنگام شب این پل‌ها برای بانوان ایمن نیست و با وجود این شرایط هم اصلاً آن ها را برای استفاده انتخاب نمی‌کنم.

ابعاد مختلف امنیت در زندگی شهری

در این رابطه فروغ کریمی‌دهکردی، مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام نور شهرکرد اظهار کرد: بیشترین هدفی که در طراحی شهرها پیش از صنعتی شدن مورد توجه قرار می گرفت مردم محوری فضاهای شهری بود و به همین منظور شهرها را برای افراد عبورکننده طراحی می‌کردند. اما زمانی که انقلاب صنعتی به وقوع پیوست، به دنبال آن شهرها نیز صنعتی شد و وسایل نقلیه موتوری و تعداد شهرها در جهان رو به افزایش رفت و در ادامه این روند، شهرها محوریت خود را از مردم به خودروها منتقل کردند.

این کارشناس شهرسازی اضافه کرد: طراحی این شهرها به صورتی بود که خودروها به راحتی در آن عبور می کردند و به انسان در طراحی‌ این المان ها کمتر توجه می شد. در کشور ما هم پیش از صنعتی شدن شهرها خودرو وارد کشور شد و همین موضوع موجبات توجه بیشتر به سواری‌ها را فراهم کرد.

وی خاطر نشان کرد: هنگامی که شهرهای جهان خودرو محور شد و سوانح برخورد خودرو با انسان به وقوع پیوست، روش‌هایی برای کاهش آسیب به عابر پیاده پیشنهاد شد و ساخت تقاطع‌های غیرهمسان یکی از این روش ها بود.

کریمی‌دهکردی در ادامه گفت: عریض شدن معبرها یکی از راهکارهایی بود که برخی از سال‌ها در کشورهای مختلف دنیا اجرا شد و البته تأثیر زیادی هم نداشت. در سال ۱۹۶۲ در آمریکای شمالی اولین روش جداسازی ترافیک عبوری و وسایل حمل و نقل موتوری برای عبور عابر پیاده به اجرا درآمد و پس از آن در کشور آلمان برای گذر عابر پیاده پل‌هایی ساخته شد.

مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام نور شهرکرد تصریح کرد: در کشور ما نیز ساخت پل‌های عابرپیاده سابقه ای ۵۰ ساله دارد. شایان ذکر است که اولین پل عابر پیاده قرار بود در شهر اهواز ساخته شود، اما به مرحله اجرا نرسید و پس از آن نخستین پل‌های عابر پیاده در شهرهای اصفهان و تهران احداث شد.

چه عواملی باعث می‌شود افراد از پل‌های عابر پیاده استفاده نکنند؟

کریمی دهکردی سابقه تصادف و هراس گذشتن از خیابان پرتردد را از دلایلی دانست که زمینه ساز استفاده از پل‌های عابر پیاده است و بیان کرد: ممکن است پل‌های عابر پیاده در محل مناسبی تعبیه نشده باشند، پله‌های زیادی داشته باشد و یا از ظاهری خوشایند و دلچسب برخوردار نباشند؛ در این صورت واضح است که عبور از آن ها زمان زیادی را صرف خود می کند و خسته کننده نیز هست. کودکان خردسال، سالمندان و معلولان نیز با وجود شرایطی که دارند، قادر به استفاده از این پل ها نیستند.

وی افزود: در این رابطه مهمترین موضوع امنیت است. نتایج یک پژوهش علمی در زمینه عوامل ناامن کننده پل‌های عابر پیاده نشان دهنده این است که تاریکی این پل‌ها در شب، نبود روشنایی کافی و در برخی موارد نبود هیچ گونه روشنایی، از عواملی هستند که افراد جامعه به ویژه زنان را از استفاده از این سازه ها بر حذر می‌کند.

این کارشناس شهرسازی یادآور شد: یکی از منابع کسب درآمد شهرداری‌ها تبلیغاتی است که بر بدنه پل‌های عابرپیاده نصب می‌شود تا بتوانند از این طریق به درآمدزایی برسند. با تاسف باید گفت که با وجود نصب همین آگهی نوشته‌ها و تبلیغات، دید کافی به پل‌های عابر پیاده از بین می رود و محیط این سازه ها غیرقابل دفاع و ناامن می شود؛ به این معنا که هیچ فردی از اطراف به داخل پُل احاطه و دید ندارد. لذا ترجیح اشخاص این است که از این پل‌ها استفاده نکنند.

وی تاکید کرد: هنگامی که تبلیغات بر بدنه پل نصب گردد، فضای مناسبی برای معتادان، کارتون خواب‌ها و افرادی که ظاهری نامعقول دارند فراهم می‌شود و به همین دلیل بانوان احساس خطر می‌کنند و ترجیح می‌دهند از این پل ها استفاده نکنند.

کریمی دهکردی اضافه کرد: این پل‌ها باید به گونه ای ساخته شود که همه افراد جامعه امکان این را داشته باشند که در طی شبانه روز و در هر ساعتی از آن ها استفاده کنند.

وی اظهار داشت: مسئولین باید به بعد امنیت طراحی پل‌ها بسیار دقت و توجه کنند تا افراد جامعه از نظر روانی احساس امنیت داشته باشند.

مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام نور شهرکرد با بیان اینکه تبلیغات نصب شده نباید دید افراد به داخل پل را محدود کند، خاطر نشان کرد: در صورت نصب دوربین‌های مدار بسته برای این فضاها افرادی مانند مزاحمین نوامیس و گروه هایی از این قبیل، دیگر نمی توانند به راحتی مرتکب جرم شوند. نیروی انتظامی هم باید در این محل‌‎ها تردد و رفت و آمد کند.

کریمی دهکردی تصریح کرد: بر اساس نتایج یک پژوهش اگر یکی از مدیران شهری زن باشد، شرایط دیگر بانوان شهر را بهتر درک خواهد کرد و می تواند در تصمیم‌گیری‌ها نظرات ارزشمندی را برای این قشر ارائه دهد.

منبع: خبرگزاری ایمنا